Walking in Paradise. / Tur i Paradis.

These photos are taken along 6km countryroad on my home island Bokn. / Denne bileteserien er tatt langs landevegen frå der eg bur til småbruket mannen min kjem ifrå. Vegen er ca 6km og det tar ca ein time å gå. Grøne bakkar og blå himmel og med utsyn utover Boknafjorden Her ser det ut som om vegen går over Boknabergsvatnet. Er me i Paradis så er me i Paradis, då går me på vatnet også, hehe. Nei spøk til side, Boknabergsvatnet er skøytevatnet vårt. Er me heldige får me ein periode om vinteren som det er frost nok til at isen kan skeisast på. Engfiol, Viola canina ssp. canina, klorar seg fast i ein liten bergsprekk. Stankstorkenebb, Geranium robertianum. Gjerdevikke, Vicia sepium. Jonsokblom, rød praktstjerne, Silene dioica.

"Og når liene grønkar som hagar kan han ingen stad venare sjå". Imellom trea i denne lia veks ramsløken tett, det er som om eg kjenner løklukta berre ved å sjå på bileta. Ramsløk, Allium ursinum.

Engsoleie, smørblomst, Ranunculus acris. Smalkjempe, Plantago lanceolata.

Slåtteeng mellom skogholt og beiteland. Det er kupert terreng og små gardar på Bokn, likevel bør gardane vere liv laga. Tenk deg korleis det hadde sett ut her utan landskapspleie. Eg likar å sjå reflesen av sollyset frå grønt gras som bølgjer seg i vinden. Ein vakker mosegrodd steingard. Tveskjeggveronika, Veronica chamaedrys, er liten og unnseeleg, men utruleg vakker når ein berre kjem nær nok.

Ulike tre gjev "liv" i det grøne. Eg passerer fleire hus og hagar langs vegen, her er det både prydeple og vanleg eple som blømer. Epleblomen er ein av dei vakraste blomane eg veit om. Dette er ei av Bokn sine vakraste perler etter mi meining.

Ein gammal jordkjellar minner om at her har vore busetnad lenge. Landskapspleiar nummer ein, sauen, likar seg best i skuggen midt på dagen. Klikk på bilete for betre inntrykk. Siste vegstykket er grusveg. Her har tiriltunga funne seg til rette midt i vegen.

Tiriltunge, Lotus corniculatus. Framme på Vågshaug, her beitar sauene og kalvane våre om sommaren. I denne gravemaskinskuffa bur familien linerle. Ikkje lett å oppdage for fiendar.

Her ligg dei små tørt og godt og i ly for vind og ver, men her er mykje mår så me får håpe at han ikkje oppdagar heimen deira. Så var det "slangen i paradis", eller rettare sagt reven i paradis. Me har aldri sett rev her før, men no er han her. Då me såg om sauene våre for nokre dagar sidan mangla det minste lammet. Lammet blei køyrd ut her saman med eit søsken og mora to dagar før. Me leita i timevis og tilsist fann me det oppå ein bergnabb under ein einerbusk. Hovudet var borte og det hadde tydelege bitemerke over ryggen. Reven har vore inne på innmarka berre nokre meter frå huset til svigerforeldra mine då han tok lammet. Berre ei veke før hadde me hjelpt det til verda fordi det låg feil veg under fødselen. Far min sa ofte; det kjem ikkje på vaglet alt som piptar, og det er så sant, så sant. Me tok sauen og lammet ho hadde att med heim igjen. I tillegg tok me med eit anna lam der mora ikkje har nok mjølk til to og der det andre lammet tar alt. Sauen me tok heim står i "arrest" nokre dagar til ho godtek lammet som ikkje er sitt. Ho har rikeleg mjølk til to. No håpar me att dei lamma som er igjen på beite er store nok til å springe frå reven, me har ingen annan stad å ha sauene sommarstid. God helg til alle som er innom bloggen min :)