Hausten sine brennande raude og gule fargar er borte for i år her hos oss. I dag, mandag, har me hatt strålande sol frå skyfri himmel, men i går var det heller grått. Grått javel, men fargelaust? Nei, slett ikkje, ein må berre leite litt meir etter fargane. Frå det fargesprakande tidlegare i haust er fargane no meir avstemde i ein palett i brunt, gult og grønt. Bilda er tatt med Fujifilm kamera mitt, det er så lett å ta det med i lommen. Ta deg tid til å klikke bilda store, då får du eit mykje betre inntrykk.
Turen min i går gjekk langs landevegen som gjekk gjennom kulturbeite og med utsikt til eit vatn. Eg hadde også ein liten avstikkar innom ei lita skogli.
Ein gammal jordkjellar ligg som eit minnesmerke over menneske som levde her før.
Nakne lauvtre som strekker sprikande greiner mot himmelen er skulpturelt og vakkert synest eg.
Her er det sauer som held landskapet ope.
Trea formar seg etter lys, ver og vind.
Ei avbroten mosegrodd grein er ei lita verd for seg sjølv.
Her veks det kjuker i brunt og beige i ulike fasongar.
Legg merke til dei vakre grønfargane på mosen og lavet.
Bakken i skogen er dekka med eit mjukt lag med lauv. Her inne i skogen luktar det verkeleg haust.
På hasselbuskane heng det ennå litt gult lauv igjen.
Her har eg snudd meg og tatt bilde av vegen eg kom.
Frå gardsvegen til garden mannen min kjem frå.
Nokre av dyra våre går ute ennå. Det er mildt og me forar dei med kraftfor og rundballe.
Utsikta frå stoveglaset til svigerforeldra mine (under).
Her går sauene våre. Trur neppe at dei har auge for kor vakkert det er rundt dei.
Inne venta mamma/svigermor og pappa/svigerfar med middag til mannen min og meg. Seinare vanka det også kaffi og kake :)