For hundre år sidan blei det planta ein allé med almetre langs ein hellegang mellom huset og løa hos oss. Dette har nok vore veldig vakkert då trea var i "rett" høgde. Sidan almetrea blir svært høge og omfamnsrike har me måtta fjerne eit etter eit av dei som stod nærast huset etter kvart som dei blei for store. Då me saga ned eit i 2005 gav me bort noko av stammen til ein som lagar fine trearbeid. Som takk fekk me tre nydelege trefat, eit til meg og eit til kvar av søstrene mine. Alle er ulike, både frå naturen si side og frå trearbeidaren si hand. Mi er tatt ut or treet akkurat der treet deler seg i fleire greiner.
Alm frå Heimdal 2005 står det under.
Eg er veldig tradisjonsbunden når det gjeld advent og jul. Hos meg er og blir adventsfargen lilla.
Så er første lyset tent også i år. Me tenner det for glede, heiter det i eit av adventsdikta våre. Kanskje er ikkje det sjølvsagt for alle. Har lyst å ta med dette diktet av Bente Bratlund.Uventa
Gledene kan vi aldri forutseia
eller dela opp i tilmålte porsjonar.
Uventa kjem dei smettande og
leitar etter opne liv.
Midt i kransen har korta eg kjøpte av Hulda fått sin naturlege plass.
Eg har også pynta med sjuarma lysestake og stjerner i vindauga.
No står alle orkideene mine i knopp eller blom, fleire av dei i lilla.
Eg ønskjer deg ei god adventstid :)
