God påske!

Det silregnar og er grått her i sørvest. Våririsen i hagen har vakna frå vinterdvalen og lyser opp utanfor døra. Ein varm tanke går til Ida som gav meg løkane for eit par år sidan :)

Inne har eg pynta med egg og kyllingar. I tillegg har eg tatt inn nokre kastanjekvister som eg håpar vil kome med blad om eitpar dagar. Her på garden er kalvinga i gong så me held oss "ved teltet" som så mange påskehelger før. Me har besøk, får besøk og går på besøk. I tillegg høyrer ei gudsteneste eller to med i påskefeiringa for meg.

~~~~~~~~~~~~~~~~

Du som låg i natti seine Sorgtyngd, vanvørd og aleine

skjelvande på såre kne.

Du som skåli trufast tømde Medan alle dine rømde

Stridsmann frå Getsemane!

Du som spotta vart og banna Kront med klungerkrans om panna

Medan augo brant i sorg.

Du som stod i namnalus pine, Skild frå dei du kalla dine

Einsam i Pilati borg!

Du som hekk til krossen nagla, Medan blodut sveitte hagla

Frå di panne då du sa:

"Fader, kvifor gjekk du frå meg!" Å, lat nådens blodstraum nå meg

Offerlam frå Golgata!

Lær mi sjel kor du laut lida, Syn meg såret ditt i sida,

Styrk og nør mi veike tru.

Syn meg dine merkte hender, Så eg frelst mitt auge vender

Opp til deg på krossen, du.

(Jakob Sande)

~~~~~~~~~~~~~~~~

Nå tar eg bloggpause og påskeferie.

GOD PÅSKE :)

Vårfriske fargeklattar.

Dei første fargeglade og vårfriske spirene er framme i lyset i hagen hos meg. Ingenting av det som kjem seinare kan varma hjarta slik som desse første fargeklattane som kikkar opp mellom visne strå og rester av det eg burde ha rydda i haust. Eg har sett meg litt overvunnen, men når desse fine vårteikna lyser imot meg får eg lyst til å ta fatt :)

Eg ønskjer alle ei fin "stille veke" fram mot påskehøgtida :)

Små mjuke vårteikn.

Så fann me til slutt nokre små teikn på at våren er i emning. Eit av dei var desse skjønne gåsungane. Små mjuke dunduskar overstrødd av naturen sine flyktige vassdiamantar.

Leve i stunda

-når vårmorgonklokkene ringlar og slår

og syng for den gro'gla kimen,

når tonen frå fløyta kling mollstemt og sår

av vårlengt i skymingstimen.

Leve i stunda

-når heggen står drivkvit med levande snø

som angar av gløymde vårar,

når tusenfrydblomen på grønkande bø

gret morgondoggblanke tårar.

Leve i stunda

-når brisen frå havet er vårvarm og linn

som mjuke, små barnehender,

-når kjærleiken bårar i vårvare sinn

som dønning mot sommarstrender.

Leve i stunda

-når hjarta er ope og veit kva det vil,

når kjenslene spør og svarar,

-få kjenne ein lever og at ein er til

den stunda som stunda varar.

Josef G. Larssen

Gammal kystkultur.

Eg lova maritime bilde på dette innlegget. Her har kjem nokre smakebitar. Her er eit gammalt naust med treverk som er vaska av sjø og regn og vind- og soltørka år ut og år inn noko som gjev treverket ein vakker grå patina.

Ein tjørebreidd robåt i vinteropplag. Åreblad. Ei gammal teine. Garn og tauverk. Vrakgods. Sollys og frisk sjøluft smyg seg inn mellom dørplankar og takpanner. I det du trør ut over dørstokken lurer du kanskje på om me ikkje såg eit einaste vårteikn på turen. Jovisst gjorde me det :) Det får du sjå i morgon :)

Livet på ein taukveil.

Vegen me gjekk enda ved havet. Nokre meter frå strandkanten låg ein gammal taukveil delvis nedgrodd. Vakkert samspel mellom tauverk og ulike vekster.

Sidan me no er komne fram til havet blir det eit par innlegg med maritimt preg dei neste to-tre dagane.

Turkisblått, limegrønt og grått.

Her kjem fleire bilde frå fototuren eg og Berit gjekk.

Mange av steinane langs vegen var dekka av skorpelav i vakre fargar og mønster.

Steinane lavet veks på har også ulie fargar og struktur. Løfter me blikket opp frå bakken finn me store mengder av skjegglav. Fleire tre er meir eller mindre heildekka av dette spesielle lavet. På neste innlegg vil eg vise "macrolivet" på ein gammal taukveil ved havet.