I det barnlege hjørne.

Når eg nå først er i det barnlege hjørne vil eg vise litt fleire av skattane mine. Minneboka fekk eg frå mor og far til jul då eg var åtte år. Ei av søstrene mine fekk lik i rosa. Eg hadde aldri sett så fin minnebok og det har eg ikkje gjort seinare heller. Viser bilete av minne frå mor. Dagboka er også julegåve. Eg skreiv flittig dei første fjorten dagane, etter det har det vore sporadisk. Det er mange blanke sider, men det hender av og til ennå at eg skriv nokre ord. Ved milepælar i livet til dømes. Mi kjæraste eige som barn var dokka Bente. Eg hadde ei lita dokke, Dokke-Lise og så hadde eg Bente. Seinare fekk eg også ei Petradokke, billigvarianten av Barby. Kleda Bente har på har mor strikka. Mor fekk ei eske med tøyrestar frå ei venninne som sydde, av dette sydde ho dokkeklede til oss alle tre søstrene. Eg sydde ein del sjølv også då eg blei stor nok til å sy. Alle barna mine har leika med Bente, noko ho ber sterkt preg av, stakkar. Yngstemann hos oss likte godt å teikne -på det meste, også dokka mi.

Natt til julafta då eg var ni-ti år blei eg sjuk, eg hadde ete ei vallnøtt med mugg kvelden før og blei matfogifta. Utover julafta blei eg betre, eg låg på divanen i stova. Timane snegla seg av garde ennå seinare enn vanleg. Mor kom med ei julegåve så eg skulle få tankane over på noko anna enn kvalme og vond mage. Eg fekk Nini, ei papirdokke som reiste seg opp når eg opna hefte ho var i. Ho hadde ein aldeles nydeleg garderobe. Eg blei straks mykje betre( placeboeffekt?). Eg var så redd for denne papirdokka at mine eigne born berre fekk leika med henne når dei var sjuke. Eldstedotter mi spøker med at eg målte feberen på dei før det var aktuelt å finne Nini fram. Nydeleg garderobe, eiga dokke og masse småting følgde med. For førti år sidan var dette ei flott leike. Eg ser henne ennå med "barneaugo" mine og synest ho er fullt på høgde med plastleiker som blenkjer, ular og går av seg sjølv.

Med dette fuglelotto- spelet begynte fugleinteressa mi. Eg lærte namna på dei ulike fuglane og var alltid på utkikk etter fuglar. Eg kjøpte kikkert for sparepengene mine då eg var i tolv-trettenårsalderen. Eg laga meg kamuflasje og sat der med kikkerten min.

Tommelise fekk eg til åtteårsdagen frå mormor og morfar. Eg var meir opptatt av svala enn Tommelise. Mormor har skrive gratulerer med dagen frampå boka. Eg var veldig glad i mormor, og det var høgtid når ho kom på besøk tre-fire gonger i året.

Dette bilete er også gåve frå mormor og morfar. Eg har tatt det fram igjen og det heng ved senga mi saman med andre kjære ting.

Julegåve frå mormor og morfar, fatet er kome til heder og verdighet og heng ved senga mi.

Dette er og eit av klenodiane på same veggen. Tildelt for godt frammøte på søndagskulen. Tru ingen som seier at det gode livet kjem seinare. Livet kjem ikkje, livet er. Hold om, og hold av og ha det litt bra kvar einaste dag! Også denne dagen.