Det var ein gong.....

...ein familie, som budde på ein gard, som låg på ei lita øy, som låg på sørvestlandet av Noreg. Mor og far i familien hadde det alltid travelt, fordi nesten alt arbeidet på garden skulle gjerast for hand. Barna var med på det meste, dei leika i nærleiken av der mor og far var.

Eldste jenta heitte Marie, ho hadde lyst hår og blå augo. Marie var veldig glad i dyr og ho var med far sin på alt som føregjekk på garden. Ho var odelsjente må vite. Jente nummer to lika seg betre saman med mor. Ho syntest kyr var så store, -og væren han kunne vera olm det visste ho. Jente nummer tre var berre i mor sitt hjarte ennå. Mor var ei flink gardkone. Ho hadde sterke hender etter all handmjølkinga. Kua Duna likte å bli mjølka og ho sto roleg til mor var ferdig. Mor og far mjølka tre kyr kvar, det var ein mellomstor gard på den tida. Mor var nøye på at mjølka skulle vere rein og frisk. Ho vaska kujuret godt og sila mjølka. Far seinka mjølkespanna ned i ei kjelde for å kjøle mjølka. Han brukte trillebår til å køyre mjølkespanna til mjølkekrakken. Far var ein mann som klappa framande hundar og snakka med framande born, hundane logra og borna smilte. Far var bygda sin ufag(sjølv)-lærte dyrlege/"jordmor", han var mykje rundt på gardane på bygda og hjelpte til ved lamming og kalving. Det var få som ringte dyrlegen før far hadde gitt opp, då var det som regel medisin som skulle til. Her er han med hesten, seinare kjøpte han seg traktor.Det vil med tida legge seg eit gløymselens-slør over fortida, men Marie som i dag er midt i livet har mange glassklare gode minne frå barndommen.

~~

Far skreiv dette minnet i Marie si minnebok (minne frå mor står lenger nede på bloggen under "I det barnlege hjørne", bilete kan klikkast stort så minnet kan lesast) :

~~

Barndomshjemmet hos far og mor,

glem det ei når du blir stor.

Det du lærte i ditt hjem,

vil du sikkert føre frem!

~~

Minnast titt og ofte Far